تأثیر آموزش در توانمندسازی دختران جهت پیشگیری از پوکی استخوان: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: پوکی استخوان، یکی از بلایای قرن اخیر است. با توجه به ابتلای بیشتر زنان در تمام گروه‌های سنی، پیشگیری از پوکی در زنان ضروری است. از راهکارهای جلوگیری از افزایش پوکی استخوان، توانمندسازی افراد است. در این پژوهش نقش آموزش براساس مدل توانمندسازی فردی در پیشگیری از پوکی استخوان در دختران دانشجو بررسی گردید. روش بررسی: در این کارآزمایی شاهددار، جامعه هدف را (قبل و بعد)، دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد تشکیل می‌دادند. نوع نمونه‌گیری، تصادفی طبقه‌ای دومرحله‌ای بود و حجم نمونه، در گروه مداخله و شاهد (هرکدام 75 نفر) تعیین شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه محقق‌ساخته توانمندسازی فردی برای پیشگیری از پوکی استخوان )قبل از مداخله و سه ماه پس از مداخله آموزشی( جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی و کای‌اسکوئر انجام گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه، نمرات در سازه‌های دانش (001/0p<)، نگرش (001/0p<)، خودکارآمدی (005/0p=) و مهارت‌های زندگی (015/0p=) در گروه مداخله قبل و بعد از مداخله آموزشی، افزایش معنی‌داری داشت، اما در گروه شاهد، افزایش معنی‌داری در سازه‌های دانش (25/0p=)، نگرش (49/0p=)، خودکارآمدی (18/0p=) و مهارت‌های زندگی(69/0p=) قبل و بعد از مداخله آموزشی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تأثیر مداخله آموزشی براساس مدل خودتوانمندسازی، می‌تواند در بهبود توانمندی‌های دختران دانشجو جهت پیشگیری از پوکی استخوان مؤثر باشد.